Sezonowe kawiarnie, promocyjne stoiska z degustacją, łóżka polowe uginające się pod ciężarem towarów, „szczęki” z nieustannie zmieniającymi się właścicielami. Skojarzenia z polską sprzedażą w odmianie pop-up nie są finezyjne. Rodzime marki bardzo ostrożnie – jeśli w ogóle – włączają tego rodzaju działania do swoich strategii promocyjnych. Tymczasem na świecie następuje odrodzenie zainteresowania ideą tymczasowych lokali.

Ludzie pogodzili się z tym, że reklama na co dzień przedostaje się na obszar zastrzeżony jako ich prywatny – do skrzynek pocztowych, telefonów i poczty elektronicznej. Ostatnio marketerzy próbują jeszcze bardziej zbliżyć się do konsumenta. Niepostrzeżenie wślizgują się z komunikatem do kieszeni płaszczy i bagażu, zuchwałością niejednokrotnie budząc instynktowny sprzeciw.

Hania kupiła taki rower i sobie chwali, a Wojtkowie wrócili z wycieczki z tym a tym biurem podróży zupełnie zdegustowani. Dotychczasowi nabywcy, znajomi tych potencjalnych, stają się atrybutami produktów na równi z ceną czy standardem. Sprzedawcy, po pierwszym zachłyśnięciu się ideą social shopping, rozwijają swoją taktykę. Nie tylko stawiają na rekomendacje przyjaciół, ale przede wszystkim organizują swoje działania wokół aktywizowania ich odbiorców, a nie – jak dotąd – nadawców, nabywając przy tym płynności w przekraczaniu miedzy dzielącej pola elektronicznych zakupów od tradycyjnych obszarów handlu.