„To jest zielone” – mówi czarnowłosa dziewczynka, „różowe” – dopowiada pucołowaty chłopczyk, „białe” – stwierdza jego koleżanka z kucykami. „Są żółte, czerwone i okrągłe” – wprowadza nowy wątek następna dziewczynka, a kolejne dzieci dodają dalsze spostrzeżenia: to jest płaskie, ale raczej kanciaste i trochę ostre. Tak szwedzkie dzieciaki opowiadały dorosłym, co zamierzają wybudować z klocków w ramach konkursu „The Duplo Evolution”.

Organizacje charytatywne organizujące kampanie społeczne lubią od czasu do czasu wesprzeć się autorytetem którejś z celebrities, bezkrytycznie wierząc, że sława sprzedaje. O tym, że nie zawsze dodaje to wiarygodności, przekonali się kilka lat temu pomysłodawcy kampanii „Wolałabym chodzić nago, niż nosić futro”. Choć kampanię wsparła swoim wizerunkiem sama Naomi Campbell, nie przeszkodziło jej to niedługo później wystąpić w futrzanym płaszczu na pokazie mody w Mediolanie. Organizatorzy kampanii informacyjnej na temat raka prostaty „zaprosili” do współpracy kogoś znacznie bardziej wiarygodnego: znanego showmana, który z powodu tego nowotworu zmarł cztery lata temu.

Każdy z nas wierzył w dzieciństwie, że gdy tylko wychodzi z pokoju, jego zabawki ożywają i prowadzą sekretne życie pełne burzliwych przygód i uczuć. Twórcy reklam regularnie sięgają do tych wierzeń. Na gruncie lokalnym przypominają nam o tym chociażby reklamy produktów z Biedronki. Do skomplikowanych relacji damsko-męskich w świecie rzeczy pozornie martwych odwołuje się także Reckitt Benckiser, producent musztard French’s.