Internet bez reklamy!

Zbigniew Braniecki

Nie do końca wszyscy się z tym zgadzają, bo są osoby, które uważają, że Web 2.0 nie istnieje. Twierdzą, że jest to tylko buzzword stworzony przez firmy chcące pochwalić się nowymi funkcjami w swoich produktach. Ja się z tym nie zgadzam. Uważam, że zjawisko Web 2.0 nie istniało, ale w momencie, w którym powstawał ten termin. On wyprzedził nieco swój czas – jeszcze nie było takich serwisów, nie był to jeszcze tak masowy ruch, kiedy już uważano, że zaczyna się Web 2.0. Nawet dzisiaj uważam, że Web 2.0 nie jest w pełni rozwiniętym trendem, nie jest czymś, co łatwo poddaje się opisom.

To tak jak z epokami historycznymi – mówimy o Oświeceniu, kiedy ono już się zakończyło. Można było je podsumować, zamknąć i porządnie opisać. Natomiast Web 2.0 jest to po prostu teraźniejszość Sieci. Wobec tego wolałbym nie używać tego określenia już teraz, ale zostawić je do późniejszych opisów. Ale jeśli już musimy – ja używam terminu Web 2.0 do podkreślenia różnicy między modelem Internetu jednokierunkowego – grupa autorów i miliony użytkowników – a modelem, w którym miliony użytkowników współtworzą ten Internet. Oni decydują o tym, co jest widoczne i ważne, co się w nim pojawia i jak to wszystko wygląda.

Są oczywiście inne definicje, mówiące o tym, że Web 2.0 to nowe interfejsy serwisów internetowych wykorzystujące AJAX, które są bardziej aplikacjami niż stronami internetowymi. Ale to nie jest przełom, tylko ewolucja technologiczna. Przełomem jest przejście od modelu, który znamy z gazet (kilku autorów i bierni czytelnicy), do modelu, w którym wszyscy możemy współtworzyć te gazety. Wygrywają te serwisy, które pozwalają współtworzyć się użytkownikom, którzy tego chcą. To jest nowe, tu możemy mówić o Web 2.0.