Artykuły: marketing partyzancki

Niedawno Shell stanął w obliczu kryzysu nie tylko w mediach społecznościowych. Konkurs na reklamę firmy, uruchomiony na witrynie promującej odwierty na Alasce, padł ofiarą poirytowanych internautów i został doszczętnie skompromitowany. Tak było na pozór, gdyż za całą aferą stała organizacja Greenpeace wraz z ekipą The Yes Men. Celem było zwiększenie społecznej świadomości postępujących zmian klimatycznych. Środkiem – sprawnie wyreżyserowana prowokacja.

Modelki zbyt szczupłe, zbyt gładkie, zbyt opalone – reklam budzących kontrowersje nie brakuje. Czasem chodzi o chwyt marketingowy oparty na skandalu, czasem zaś specjaliści od marketingu najwyraźniej tracą zdolność obiektywnej oceny kreacji. Ostatnio zaprotestowały nie tylko środowiska związane z modą, reklamą i promocją zdrowia, ale i dowcipny artysta.

Drugi pod względem popularności markowy wirus wszech czasów, czyli relacja z akcji dla telewizji TNT, przeprowadzonej we flamandzkim miasteczku, jest częścią szerszego trendu, daleko wykraczającego poza prosty flash mob. Takich przedsięwzięć jest zresztą więcej – by wymienić tylko francuskie promocje Tic Taca, Nivei czy nawet polską akcję Danone Fantasii. Wciąganie do zabawy przypadkowych przechodniów staje się coraz powszechniejszą praktyką marek.

Jednym z praw natury jest to, że małe osobniki wzbudzają czułość i instynkt opiekuńczy, co gwarantuje im bezpieczeństwo ze strony innych aż do uzyskania wieku, w którym mogą już przetrwać same. A małe billboardy? Z pewnością budzą ciekawość – i nierzadko chęć „przygarnięcia”. Co dopiero mówić o billboardzie zbudowanym z Lego...

Trzej filmowi superbohaterowie latający nad Nowym Jorkiem? Nieco ryzykowne, ale dlaczego nie. Najnowsza kampania promująca film „Chronicle” tylko potwierdza, że tradycyjny afisz to za mało. I przekonuje, że granice między filmową rzeczywistością a światem realnym stają się współcześnie jeszcze bardziej umowne.