Artykuły: felieton

Jakiś czas temu zadzwoniła do mnie kobieta z pewnej firmy, prosząc o pomoc w strategii projektu szkoleniowego. W krótkiej rozmowie wyjaśniła, że szkolenie „nagle” przestało się sprzedawać. Firma była liderem rynku, a od pół roku sprzedaż poleciała na łeb na szyję.

Każdy z nas przeżył z pewnością sytuację, w której miał wrażenie, że rozmówca posługuje się jakimś obcym, niezrozumiałym językiem. I nie chodzi tu o rzeczywistą edukację lingwistyczną, lecz raczej o świat pojęć, którymi operujemy i wśród których czujemy się bezpiecznie. Nie chodzi mi przy tym o żargon branżowy czy wysokospecjalistyczną terminologię. Tego rodzaju zdarzenia mają miejsce coraz częściej, gdy rozmawiają ze sobą przedstawiciele różnych generacji.

Jak przygotować się na nadchodzące lata? Czy włączać się w zmiany społeczne, czy prowadzić business as usual? I co obecnie znaczy „as usual”? Skoro zmiany przyspieszają, klienci uczą się w trybie awaryjnym nowych zachowań, nowych kryteriów podejmowania decyzji – czy w takim świecie można liczyć na jakąś stałość?

Marketing jest dziedziną, w której wciąż trzeba myśleć o cudzych potrzebach nadających się do zyskownego zaspokojenia. Taka służba jest wymagająca, może prowadzić do frustracji i rozgoryczenia. Czy ktoś pomyślał o samych specjalistach marketingu? O ich roli społecznej, sensie ich pracy i wyższym celu zaangażowania? Cóż, ponoć oni sami stali się dla siebie w tym zakresie najlepszymi terapeutami.

Zauważyliście, że od jakiegoś czasu nic nowego nie dzieje się na rynku spożywczym? Oczywiście, że potężne zmiany dokonują się na poziomie rynku skonsolidowanego i ciągle zmieniającego formaty. Również wśród właścicieli z poziomu sieci handlowych wyraźne jest dążenie ku innowacjom i shopper experience. Ale na poziomie producentów i dostępnych marek trwa stagnacja. My zaś kupujemy marki znane, które wyglądają na polskie lub są zachodnie, ale oswojone jako nasze – i karmimy się mitem spichlerza Europy oraz globalnego eksportera.