W cyklicznych badaniach nad reklamą jej twórcom wytyka się powielanie wciąż tego samego schematu – reklama jest tworzona z założeniem, że potencjalny odbiorca ogarnie wzrokiem jej całość i całkowicie przetworzy elementy przekazu. Naturalnie nic bardziej mylnego – ludzie zwykle koncentrują wzrok na bardzo ograniczonej powierzchni reklamy (jest to około 10%) i podobnie wybiórczo, jeśli w ogóle, analizują jej treść. Dlatego to reklama ma dopasować się do widza i odpowiadać jego schematom postrzegania, a nie widz dostosowywać się do fantazji twórcy reklamy.

Trudny problem przemocy domowej można ujmować w kampaniach społecznych na wiele sposobów. Można ukazywać drastyczne obrazy – i narazić się na zarzuty o zbytnią dosłowność, która może prowadzić do banalizacji zjawiska, a nawet kpin z niego. Można nakręcić mocny spot na odpowiedni temat, z udziałem znanej aktorki. Można wreszcie przygotować przekaz naprawdę inteligentny, stonowany w formie, a jednak ujmujący problem wyjątkowo głęboko – i spotkać się z pytaniami typu: „Ale o co w tym chodzi?”. Takie pytania zadawane są jednak, niestety, zwykle nie bez powodu.

Polska nie doczekała sie jeszcze skierowanej na swój rynek reklamy Viagry, ponieważ reklamować można u nas zgodnie z prawem tylko leki OTC. Przestrzenią przełamywania tabu związanego z problemami w sferze seksualnej pozostaje jak na razie Internet. Za to stosunkowo dobrze na polskim rynku reklamy outdoorowej i telewizyjnej radzą sobie inne wstydliwe tematy, takie jak na przykład hemoroidy. Reklamowaniem leku na tę dolegliwość zajęły się: agencja reklamowa MI Polska (billboardy) oraz Demo (TV).